در تاریکی یک کوچه پس‌کوچه‌های دلمردگی جایی که امید رنگ باخته و سکوت حکمفرماست گاه زمزمه‌هایی به گوش می‌رسد ناله‌هایی که از اعماق وجود برمی‌خیزند و قلب هر شنونده‌ای را به درد می‌آورند. این زمزمه‌ها پژواک رنج‌هایی هستند که در سایه پنهان شده‌اند زخم‌هایی که بر روح‌های لطیف حک شده‌اند و در انتظار مرهمی برای التیام می‌سوزند.
در این میان کودکانی هستند که قربانی این تاریکی می‌شوند موجوداتی معصوم که در ابتدای مسیر زندگی با تلخی‌هایی روبرو می‌شوند که تحمل آن برای بزرگسالان نیز دشوار است. آن‌ها گل‌های نو‌رسیده‌ای هستند که قبل از شکوفایی کامل پژمرده می‌شوند و طراوت و شادابی‌شان در زیر آوار بی‌مهری و خشونت مدفون می‌گردد.
در جامعه‌ای که ادعای تمدن و اخلاق‌مداری دارد وجود چنین پدیده‌های شومی لکه‌ای ننگ بر پیشانی انسانیت است. انکار یا نادیده گرفتن این واقعیت تلخ نه تنها دردی را دوا نمی‌کند بلکه به تداوم آن دامن می‌زند و فرصت نجات را از قربانیان سلب می‌نماید.
باید بپذیریم که کودک‌آزاری واقعیتی انکارناپذیر است که در اشکال مختلف در جوامع گوناگون رخ می‌دهد. این پدیده محدود به قشر یا طبقه خاصی نیست و می‌تواند در هر خانواده‌ای با هر سطح از تحصیلات و پایگاه اجتماعی سر برآورد.
آگاهی از این موضوع اولین گام در مسیر مبارزه با این معضل اجتماعی است. باید چشمان خود را باز کنیم و به نشانه‌های هشداردهنده‌ای که در اطرافمان وجود دارند توجه کنیم. تغییر رفتار ناگهانی کودک ترس و انزوا مشکلات خواب و تغذیه و بروز علائم جسمی غیرقابل توضیح همگی می‌توانند نشانه‌هایی از تجربه تلخ آزار باشند.
اما آگاهی به تنهایی کافی نیست. باید بدانیم که چگونه می‌توانیم به قربانیان کمک کنیم و از تکرار این فاجعه جلوگیری نماییم. اینجاست که نقش قوانین و نهادهای حمایتی پررنگ می‌شود.
در نظام حقوقی ایران قوانین متعددی برای حمایت از کودکان در برابر انواع خشونت‌ها وجود دارد. قانون حمایت از اطفال و نوجوانان یکی از مهم‌ترین این قوانین است که با هدف تأمین سلامت جسمی و روانی کودکان و نوجوانان و حمایت از حقوق آن‌ها به تصویب رسیده است.
بر اساس این قانون هرگونه آزار و اذیت جسمی روانی جنسی و یا غفلت از کودکان جرم محسوب شده و مرتکب مشمول مجازات‌های سنگین خواهد شد. همچنین این قانون تکالیفی را برای افراد و نهادهای مختلف در زمینه گزارش‌دهی موارد کودک‌آزاری تعیین نموده است.
به عنوان مثال معلمان پزشکان مددکاران اجتماعی و سایر افرادی که به واسطه شغل خود با کودکان در ارتباط هستند موظفند در صورت مشاهده هرگونه نشانه از کودک‌آزاری موضوع را به مراجع ذی‌صلاح گزارش دهند. عدم انجام این وظیفه خود جرم محسوب شده و قابل پیگرد قانونی است.
علاوه بر قوانین نهادهای حمایتی متعددی نیز در کشور وجود دارند که در زمینه حمایت از کودکان آسیب‌دیده فعالیت می‌کنند. سازمان بهزیستی کشور یکی از مهم‌ترین این نهادهاست که با داشتن مراکز شبانه‌روزی و خطوط تلفن اورژانس به کودکان آسیب‌دیده خدمات مشاوره‌ای حمایتی و درمانی ارائه می‌دهد.
همچنین دادسراهای ویژه اطفال و نوجوانان وظیفه رسیدگی به پرونده‌های کودک‌آزاری را بر عهده دارند و با همکاری نیروی انتظامی و سایر نهادهای ذی‌ربط تلاش می‌کنند تا متخلفان را شناسایی و به مجازات برسانند.
اما نباید فراموش کرد که قوانین و نهادهای حمایتی تنها بخشی از راه حل هستند. برای ریشه‌کن کردن پدیده شوم کودک‌آزاری نیازمند یک عزم ملی و مشارکت همگانی هستیم. باید فرهنگ‌سازی کنیم و آگاهی عمومی را در این زمینه افزایش دهیم. باید به کودکان آموزش دهیم که چگونه از خود محافظت کنند و در صورت قرار گرفتن در معرض خطر به چه کسانی مراجعه نمایند.
همچنین باید به خانواده‌ها آموزش دهیم که چگونه با فرزندان خود به درستی رفتار کنند و نیازهای عاطفی و روانی آن‌ها را برآورده سازند. باید به یاد داشته باشیم که خشونت هرگز راه حل مناسبی برای تربیت فرزندان نیست و تنها باعث ایجاد آسیب‌های روحی و روانی جبران‌ناپذیر می‌شود.
در این میان نقش رسانه‌ها نیز بسیار حائز اهمیت است. رسانه‌ها می‌توانند با اطلاع‌رسانی دقیق و آگاهی‌بخشی به جامعه نقش مهمی در پیشگیری از کودک‌آزاری ایفا کنند. همچنین رسانه‌ها می‌توانند با پوشش مناسب اخبار مربوط به کودک‌آزاری توجه افکار عمومی را به این موضوع جلب کرده و مسئولان را به اتخاذ تدابیر جدی‌تر ترغیب نمایند.
باید به این نکته تأکید کرد که مبارزه با کودک‌آزاری یک وظیفه انسانی و اخلاقی است. هر یک از ما در هر جایگاهی که هستیم می‌توانیم با انجام اقدامات کوچک و بزرگ در این مسیر گام برداریم و به نجات کودکان آسیب‌دیده کمک کنیم.
بیایید با هم متحد شویم و جهانی عاری از خشونت برای کودکان بسازیم جهانی که در آن هیچ کودکی در معرض آزار و اذیت قرار نگیرد و همه کودکان از حق داشتن یک زندگی شاد و سالم برخوردار باشند.
در شهر زیبای اصفهان با آن همه تاریخ و فرهنگ غنی نیز متاسفانه مواردی از این پدیده تلخ گزارش می‌شود. اما خوشبختانه نهادهای حمایتی و قضایی در این شهر با جدیت بیشتری به این موضوع رسیدگی می‌کنند و تلاش می‌کنند تا از حقوق کودکان محافظت نمایند.
شما هم می‌توانید در این مسیر نقش خود را ایفا کنید. اگر در اصفهان زندگی می‌کنید و شاهد آزار کودکی هستید می‌توانید با مراجعه به سازمان بهزیستی استان اصفهان دادسرای ویژه اطفال و نوجوانان یا نیروی انتظامی موضوع را گزارش دهید.
به یاد داشته باشید که سکوت شما ممکن است به تداوم آزار یک کودک بی‌گناه منجر شود. با صدای خود از کودکان حمایت کنید و به آن‌ها کمک کنید تا زندگی بهتری داشته باشند.
ذکر این نکته ضروری است که این متن صرفاً یک راهنمای کلی است و برای کسب اطلاعات دقیق‌تر و تخصصی‌تر توصیه می‌شود با متخصصان حقوقی و مشاوران امور اجتماعی مشورت نمایید.
دیدگاهتان را بنویسید